กะหลาป๋า ๒ หมายถึง น. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Syzygium samalangense (Blume)Merr. et L.M. Perry ผลสีเขียว รสหวาน เรียกว่า ชมพู่กะหลาป๋าเป็นพรรณไม้ชวา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Brassica oleracea L. ในวงศ์ Cruciferaeมีหลายพันธุ์ เช่น กะหล่าปลี หรือ กะหล่าใบ (B. oleracea L. var.capitata L.) กะหล่าดอก หรือ กะหล่าต้น (B. oleracea L. var.botrytis L.) กะหล่าดาว หรือ กะหล่าหัวลําต้น[B. oleracea L. var.gemmifera (DC.) Thell.] และ กะหล่าปม (B. oleracea L. var.gongylodes L.).
ก. แสดงกิริยาท่าทางหรือพูดจาประจบประแจงเกินงาม.
น. ใบและช่อดอกเพศเมียของกัญชาที่แห้ง ใช้สูบปนกับยาสูบ.
ก. หลุก ๆ หลิก ๆ.
น. ไข่หํา, ลูกอัณฑะ.
น. ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum melongena L.
ว. เสียงครวญคราง.